kaynak:bildBu minik kuzu 25.haftada 275gr 27cm boyunda dünya gelmis (Almanya / Göttingen). 6 ay sonra yogun bakimdan 3600gr olarak cikmis... Mucize degil mi?
Benim bebegimde 34. haftada dogmustu. Doktorlar hem benim hayatimi hemde kizimin hayatini kurtardi. 3 dakika gec kalsalardi, defneli günler olmayacakti...
Yegenim diaframinda kocaman bir delikle dogdu. Bütün organlari gögüs kafesindeydi. Doktorlar onunda hayatini kurtardi.
Eger doktorlar bu isi paradan cok sevdikleri icin yapiyorlarsa iste ozaman böyle muziceler cikiyor ortaya...
Hamileligim sonlarinda hastanede yattim, hormonlarinda etkisiyle icime seytan girmis gibiydim ve resmen hastanede terör estirmistim. Bashekime bagirmistim, hemsirelere bagirmistim, ebelerin kollarinda hep agliyordum.
Ama o gece (24.07.2008) her yer kan gölüne döndügü gece, o bagirdigim bashekim gecenin bir vakti pijamalariyla saci basi darmadagin bir halde hasteneye geldi ve bana ilk müdahaleyi yapti. Hemde "korkma hersey yoluna girecek, bebegin kalbi daha atiyor, daha vakit var" diyerek. O bagirdigim hemsireler kontroller sirasinda bir an bile yanimdan ayrilmadi ve sürekli ellerimi ve basimi oksadilar. Hayatimda ilk defa o an anladim, insan korktugunda neden birinin elini tutmak istedigini. Esimi teselli etiler. Ebeler icin ise sadece, onlar kanatsiz bir melek diyorum.
Defne 2. baharini yasiyor, bizde onunla birlikte sanki ilk defa yasiyoruz. Hersey farkli, kücük bir böcek gördügümüzde dakikalarca onu hayranlikla seyredebiliyoruz. Ördek,karga,marti veya kaz gördügümüzde ailecek buaak buaaak diyoruz. Lalelerin renklerine hayran kaliyoruz. Istanbul'un en güzel cocuk parklarini kesfediyoruz. Salincakta sanlanmak ne kadar güzel birseymis. Kaydiraktan kaymakta.
